اتومبیل‌سازان در راستای طراحی سیستم روشنایی خودرو، چراغ‌های خطر را هم ساخته‌اند. این چراغ‌ها قرار است که در شرایط خاص مثل نور کم، بارندگی، تاریکی، مه، تغییر در حالت و حرکت خودرو و…، به دیگران این پیام را منتقل کند که این خودرو در این موقعیت حضور دارد. چراغ‌های خطر روی بدنه و عقب خودرو نصب می‌شود. در هر سمت اتومبیل یکی از آنها را نصب می‌کنند. حالا در بعضی‌ها کاسه چراغ مستقل دارد و در بعضی‌های دیگر با چراغ ترمز، یک‌جا واقع شده است. این دیگر در اختیار سازنده است که چه مدلی را مناسب طراحی اتومبیلش می‌داند. طلق استفاده شده در این چراغ‌ها قرمز رنگ است. اگر هم طلق بی‌رنگ به کار رفته باشد، سعی می‌کنند حبابی قرمز رنگ دور چراغ طراحی کنند تا نور قرمز بگیرند.

چراغ جلو خودرو از یک بدنه پلاستیکی ضد آب یک کاسه انعکاس دهنده مانند آینه، یک شیشه یا تلق پلاستیکی شفاف ساخته می شود. در قسمت پشتی آن یک یا چند لامپ به منظور روشن کردن فضای جلویی خودرو قرار دارد. این لامپ ها به گونه ای قرار می گیرند که بعد از سوختن به راحتی بتوان آن ها را تعویض کرد. در بیشتر خودرو ها یک لامپ دو کنتاکت به منظور استفاده از نور بالا و نور پایین درون آن ها قرار می گیرد.